اولین پرسشی که درباره‌ی استعداد پرسیده می‌شود این است که استعداد چیست؟
ظرفیت یا توان بالقوه برای یادگیری یک موضوع خاص یا رشد یک مهارت ویژه را استعداد گویند. استعداد، آمادگی یا آماده بودن برای پرورش موهبتی است که خداوند و طبیعت در اختیار انسان قرار داده است.
بیش‌تر مردم بر این باورند که برخی استعداد دارند و برخی بدون استعدادند. اما این باور کاملاً غلط است. در حقیقت هر یک از ما دارای یک یا چند استعداد در درون خود هستیم ولی بیش‌تر مواقع نتوانسته‌ایم آن را شناسایی کرده و گسترش دهیم. از این‌روست که برخی را بی‌استعداد می‌دانیم. ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که استعدادهای خود را نمی‌بینیم. در واقع نمی‌دانیم چه استعدادی در وجود خود داریم. اگر این سرمایه‌ی پنهان خود را پیدا کنیم؛ خوشبت‌تر خواهیم زیست. به‌موقع کشف کردن استعداد خود از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا که اگر استعداد در زمان نامناسبی کشف گردد شاید که دیگر آن اثر و بهره‌مندی کافی را ایجاد نکند. استعدادهایی در وجود انسان هست که باید در همان دوران کودکی کشف و شکوفا گردد. ولی برخی استعدادها نیز وجود دارند که اگر دیر هم کشف شوند باز هم می‌توانند شکوفا گردند. بزرگانی بودند که استعداد خود را در بزرگ‌سالی پیدا کرده و به‌سرعت آن را پرورش داده و به درجات بالایی نیز رسیده‌اند. اما در بسیاری موارد دیگر نمی‌توان بهره‌مندی و استفاده‌ی وافر را از استعداد خود ببریم. شاید که وابستگی‌های شغلی و خانوادگی و یا نبود زمان کافی برای بازیابی آن امکان تغییر مسیر زندگی را در جهت استعداد ذاتی بسیار سخت و گاه غیرممکن سازد. شاید بارها این جمله را شنیده باشیم که «من برای کار دیگری ساخته شده‌ام.» اما دیگر چه سود که زندگی را باخته‌ایم.
هدف ما این است که با کشف استعداد فرزندان خود آن‌ها را پیش از افتادن در مسیر نادرست زندگی در جهت توانایی‌های ذاتی راهنمایی کنیم. با کشف و شکوفا کردن استعدادهای نهفته در فرزندان خود راه خوشبخت‌تر زیستن را به آن‌ها هدیه دهیم.
منبع : http://njd.blogfa.com
